Karanlık ruhların esiri olan kuşlar.
Özgür sandığımız,
Belkide insandan bile tutsak
Gömüldüğümüz taşta toprakta.
Kemiklerimizin ince bir sızıyla kaldığı.
Yağmur yağdıktan sonra gelen fevha,
Belkide sevdiklerimizin kokusu.
Dalgalar,balıkçılar,balıklar.
Bazende bir balık asar kendini sen tuttum sanarsın.
İnsanoğlu,
Dar bakışları,bi o kadar cani , ve buzdan kalpleri
Balık denize esirdir,insanlar kendine,kuşlar gökyüzüne.
Ve Zaman öldürür hepsini.
Bu zamanda bu tutsaklıkta sevdim seni.
Bir sebep aramadan.
Bi çıkarım olmadan.
Sırf öyle güldün diye
Bakışını sevdim .
Papatyalara bakışındaki nezaketi sevdim.
Seni sevmeyi sevdim sana rağmen.
Herşeyi kabullendim.
Sevmesende olur dedim.
Yorulma diye.
Birbirimize yeterdi benim sevgim.
Kelebeklerin ömrü kadar kisa olmasına da razıydım.
Bi kaplumbağanın ömrünede
Sadece senle olsun diye
-Azra Alp