Hikâye

Önce renkler, sonra simalar ve insanlar oluşur insanın yüreğinde. İşte yanından geçen kişi: Kahverengi gömlekli, dik başlı olanın –o kadar...

“Bütün bu olanlara, yepyeni bir sayfa açarak meydan okumanın vakti geldi.” dedi. Karşısında hiç kimse yoktu bu sözleri sarf ederken....

Yine gördüm onu. Sokak lambasının arkasından bana bakıyordu. Gözleri yaşlıydı. Uzun zamandır çıkmıyordu karşıma. Merak ettim yine neden geldiğini, neden...

Sokağın ucunu görmemesine karşın ilerlemekten kendini alamıyordu. Zihninin derin dehlizleri ona dermanı kalmayıncaya dek yürümesini söyleyip duruyordu. Büyük çöp tenekesinin...

Ağlıyorum. Kâh üzüntüden kâh sevinçten... Ağlıyorum öylece. Buluyorum kenar köşe bir yer, sessiz sedasız ağlıyorum. Ağladıkça anlamını yitiriyor, bir zamanlar...